E aquí puxémoslle o ramo ao libro de Cunqueiro, nostálxicos como Felipe de Amancia, daqueles tempos idos co seu amo Merlín asistindo aos máis marabillosos feitizos, así nós ficamos cun sabor doce na boca e un sorriso debuxado nos beizos na confianza de sentarnos novamente á mesa e gozar coa literatura...

Merlín seguiu a darnos horas  de pracer e momentos para partillar as súas historias sorprendentes...  Os seus lectores agora xa saben que a forma en que estas  se contan é o realmente importante; non o seu argumento...